Geluk

Soms, moet je een beetje geluk hebben in het leven. Zo was ik enkele maanden geleden naar het Nationaal Militair Museum (NMM) gegaan samen met mijn vriendin om daar foto's te gaan maken en een rondleiding te krijgen in het door het 400 Geneeskundig Bataljon (400 GNKBat) opgezette Veldhospitaal. Helaas kwam er een kleine kink in de kabel.

Ruim 11 jaar geleden, in november 2005, heb ik me aangemeld bij de Koninklijke Militaire School (KMS) in Weert om daar mijn opleiding tot Sergeant van de Landmacht te volgen. Met als doel om daarna door te gaan naar de medische opleiding tot Algemeen Militair Verpleegkundige (AMV'er) in Hollandsche Rading. Na 4 jaar en 8 maanden opleiding zou ik dan verpleegkundige zijn bij de Landmacht en als eerste worden ingezet bij, je raad het al, het 400 GNKBat. Helaas moest ik na een klein half jaar KMS afhaken wegens problemen met mijn knieën. Heel erg jammer. Maar met deze tentoonstelling in het NMM kreeg ik alsnog een kans om te kunnen zien waar ik had kunnen werken, was het allemaal anders gelopen.

Bij het NMM aangekomen en te informeren bij een van de vrijwilligers aldaar bleek dat het Veldhospitaal niet meer voor het publiek toegankelijk was, en dat die dag alleen voor de familie van het 400 GNKBat personeel was bedoeld. Balen! Ik had hem nog verteld over mijn verleden bij de KMS maar helaas, het is niet anders. Een beetje ontdaan en teleurgesteld liepen we rustig weg, om alsnog maar even het hospitaal van de buitenkant te gaan bekijken, als we er dan toch zijn. Enkele minuten later stapte de vrijwilliger samen met een Sergeant-Majoor op ons af. "Ik heb jullie verhaal verteld aan deze meneer, en hij was er zo door geraakt". De Sergeant-Majoor vertelde ons toen dat we ons moesten melden bij de ingang van het hospitaal en zijn naam door moesten geven, en dat we alsnog alles van binnen mochten gaan bekijken. Wow! Bedank! Super!

Wij zijn ons direct gaan melden bij de ingang, en daar stonden inderdaad een aantal militairen die waren geïnformeerd over onze komst. We mochten zo doorlopen en op ons gemak het hele hospitaal gaan bekijken. We zijn door alle ruimten heengelopen en hebben diverse mensen vragen gesteld of gewoon wat mee staan praten, over het hospitaal en over hun werk bij het 400 GNKBat. We hebben verpleegafdelingen gezien, een röntgen kamer, een volledig uitgeruste operatiekamer, een functioneel laboratorium en nog veel meer. En dat alles in grote tenten welke door lucht omhoog worden gehouden (niet door gebruikelijke stokken e.d.), en het hele hospitaal word in slechts 3 dagen opgebouwd en ingericht. Van niks, naar een volledig functioneel ziekenhuis, in uitzendgebied, in zo'n korte tijd. Prachtig!

Wat een bijzondere ervaring was dat, en wat een geluk dat we net op het juiste moment de juiste mensen tegen zijn gekomen. Aan de ene kant erg jammer dat ik dit allemaal moet missen en hier niet heb mogen werken, aan de andere kant ben ik echt super blij dat ik alsnog even heb mogen proeven aan deze prachtige wereld. Ik ben de betreffende Sergeant-Majoor en de vrijwilliger van het NMM zeer dankbaar! En hieronder een aantal foto's welke ik, mede dankzij hun nu met jullie kan delen. Toen we het NMM weer gingen verlaten, vonden we de vrijwilliger nog, en hebben we hem nogmaals zeer bedankt!